Brake-Out vzw biedt jongeren met een verstandelijke beperking een leerprogramma aan. Samen gaan ze op zoek naar hun talenten en helpen ze hun dromen te realiseren. Tim Maenhout is er al 4 jaar projectverantwoordelijke bij Brake-out.
Wat doen jullie bij Brake-Out?
Tim: “Brake-Out vzw begeleidt jongeren met een ondersteuningsnood. Meestal hebben deze jongeren een verstandelijke beperking en soms ook bijkomende motorische beperkingen of autisme. We bieden een programma aan om jongeren hun talenten te laten ontdekken en hun netwerk te verruimen. Dit gebeurt via training, vorming en coaching gedurende 3 jaar en dit 2 dagen per week. We zijn gegroeid uit vzw Konekt en uit de vraag van een aantal ouders om meer te kunnen betekenen voor hun jongeren. Zodat zij niet de rest van hun leven zorgafhankelijk zouden zijn en hun dagen slijten in een zorginstelling. Als je jongeren de kans geeft hun talent te laten ontwikkelen en ze worden goed omringd dan kunnen ze wel een rol van betekenis gaan opnemen. Dat gebeurt natuurlijk niet op één, twee, drie. Vandaar onze beslissing om een langdurig programma op te starten. Het kabinet Gelijke Kansen was bereid om ons te ondersteunen en het Vlaams Agentschap voor Personen met een Handicap (VAPH) gaf ons het statuut van “vergunde zorgaanbieder”. In 2018 hadden we onze eerste cursist.”
“Intussen zijn we sterk gegroeid en al actief in 4 steden, nl. Gent, Antwerpen, Brugge en Leuven met in totaal 8 groepen. Iedere groep heeft gemiddeld 7 jongeren die worden begeleid door een coach – betaald door het departement Welzijn – en een educatieve medewerker van Konekt. Er is ook nog een programma-ontwikkelaar en een onderzoeker die onze impact op de jongeren en hun omgeving nagaat om het belang van ons programma aan te tonen aan andere sectoren en aan potentiële deelnemers en partnerorganisaties.”
Hoe hebben jullie het voorbije jaar beleefd?
“De eerste dagen van de crisis waren voor ons de grote onbekende. Het VAPH liet aanvankelijk weten dat de diensten die dagondersteuning aanbieden moesten stoppen. Dat kwam als een donderslag binnen en had voor ons een serieuze impact. De inkomsten vallen meteen stil, waardoor je niet weet wat je moet doen met je personeelsleden. Gelukkig werd dit vlug opgelost. Nog belangrijker was hoe we onze missie zouden kunnen blijven waarmaken. We kozen snel om de digitale weg op te gaan en onze mensen gingen van thuis uit werken. De creativiteit daarbij was soms heel groot. We zochten ook contact met de ouders om te weten wat hun noden waren en wat we vanop afstand nog konden betekenen voor de jongeren. We maakten Youtube-filmpjes, organiseerden Zoom-meetings met de jongeren of stuurden hen postpakketjes op. In een later stadium gingen we over naar een meer normale werking in kleine bubbels. Zo gingen we bijvoorbeeld wandelen om het coachingsgesprek te doen, in plaats van binnen te zitten. Ik moet onze coaches en trainers bedanken voor hun snelheid en wendbaarheid in moeilijke omstandigheden. Het was een echte leerervaring voor ons.”
“In de tweede lockdown zijn we toch wel wat meer verbindingen en samenwerkingen verloren, waar onze methodiek toch wel grotendeels op gestoeld is. We proberen onze cursisten een rol van betekenis te laten opnemen in onze wereld, maar de overheidsmaatregelen ten gevolge van corona remden ons hier in. Maar gelukkig kwam ook dan weer de creativiteit naar boven.”
Zag je bepaalde evoluties of trends sinds het begin van deze gezondheidscrisis?
“Vooral de digitale omwenteling had een grote impact. En we kunnen toch vaststellen dat dit ook goed kan verlopen en dat het zijn vruchten afwerpt. We organiseerden in het verleden fysieke denkavonden voor de ouders om samen onze dienstverlening vorm te geven. Nu ervaren we dat een online event soms toegankelijker is voor een ouder, die het al erg druk heeft om alles gedaan te krijgen. Online vergaderen heeft ook voor onszelf een meerwaarde. Zeker als je intussen in 4 steden actief bent, is het soms wel makkelijker om zoiets vanop afstand te realiseren. Anderzijds is het moeilijker om in een eerste contact met iemand met een beperking bepaalde informatie te delen. Soms is de nuance heel belangrijk, dan is het zeker nodig om fysiek samen te komen. We passen de manier van communiceren dus aan naar de situatie. Maar door niet op kantoor te werken, mis je wel de informele gesprekken en om de juiste informatie uit te wisselen over noodzakelijke dingen. Aan de koffiemachine verloopt alles toch een stuk eenvoudiger.”
Is er een raad die je kan geven aan collega-ondernemers of leidinggevenden?
“Als je een moeilijke periode doorgaat, moet je investeren. Niet alleen in middelen of data maar ook in jezelf. Sta open om te leren. Geef je mensen experimenteerruimte om zich aan te passen aan nieuwe situaties. En geef dit voldoende tijd.”
Hoe zie je het verdere verloop van 2021?
“Iedereen snakt naar die vaccinatie waarmee we een tegenbeweging kunnen inzetten. We zijn met z’n allen alleszins goed met de neus op de feiten gedrukt. Zaken die zo vanzelfsprekend waren, blijken dat plots niet meer te zijn. Die vanzelfsprekendheid eens wegdenken, kan heel belangrijk zijn voor je bedrijfsstrategie. Je kan het een beetje vergelijken met een bedrijf dat maar één klant heeft en kans loopt dat die klant wegvalt. Hetzelfde geldt voor de gezondheidszorg waarvan we altijd dachten dat ze alles aankunnen en dat dit zomaar vanzelfsprekend is. Het is belangrijk om hier goed mee om te gaan. We hebben ook zaken geleerd dankzij corona. Ik hoop dus dat we vanaf nu een goed evenwicht kunnen vinden, maar ieder volgens zijn eigen aanvoelen.”
“Als je een moeilijke periode doorgaat, moet je investeren. Niet alleen in middelen of data maar ook in jezelf. Sta open om te leren. Geef je mensen experimenteerruimte om zich aan te passen aan nieuwe situaties. En geef dit voldoende tijd.”
Zijn er nog specifieke plannen voor de nabije toekomst?
“We hebben het afgelopen jaar al heel wat stappen gezet en aan een versneld ritme nieuwe dingen leren kennen en makkelijker leren aanvaarden. We zullen zeker in onze vormingen méér de digitale toer opgaan. Voor ons doelpubliek is digitale hulp veel meer nabij dan ooit tevoren. Ik zie nog wel een aantal andere mogelijkheden, maar die ga ik je voorlopig onthouden. Ik wil deze eerst intern aftoetsen. Voorlopig zijn we nog teveel branden aan het blussen en wonden aan het likken. We hebben ook tijd nodig om bepaalde dingen te analyseren. Soms hebben we de dingen snel, snel aangepakt, waarvan we toen dachten dat we er goed aan deden. Maar we nemen beter even de tijd om te bekijken of dat daadwerkelijk ook zo is. Brake-Out zal verder de groeiweg inslaan en in september starten we 4 nieuwe groepen op.”
Hoe ontspan of geniet je in deze bijzondere tijden?
“Aan sport blijven doen is belangrijk. Ik deed in het voorbije jaar 5.000 fietskilometers en 1.500 loopkilometers, waar ik heel blij om ben. En dat is beduidend meer dan het jaar daarvoor. Ook met het gezin zijn we er zoveel mogelijk op uit getrokken en hebben we de kinderen geholpen bij hun hobby’s.”
